Kołobrzeg to nie tylko słońce, plaża i port. Jeśli znużą się Państwo kąpielami słonecznymi, spacerami po porcie lub pogoda spłata Wam figla, warto udać się na spacer szlakami średniowiecznych Kołobrzeżan. Odwiedzając najstarsze zakątki miasta należy pamiętać, że wiosną 1945 roku przez Kołobrzeg przetoczył się front, w wyniku czego miasto zostało zniszczone w prawie 90%. Dlatego też, chcąc poznać stare dzieje Kołobrzegu należy odwiedzić nieliczne ocalałe, lecz wartościowe zabytki. Na miejscu Starego Miasta powstała zupełnie nowa dzielnica zwana przez miejscowych Nową Starówką. W miejscu tym nowe domy wyglądające jak zadbane, stare kamieniczki zostały wbudowane pomiędzy prawdziwe staromiejskie budownictwo. Liczne elementy i detale zapożyczone z dawnych stylów architektonicznych tworzą niepowtarzalny klimat starówki. W centrum Nowej Starówki stoi neogotycki ratusz. Nie ma tu otwartych przestrzeni. Przy wąskich uliczkach ciągnie się zwarta zabudowa. Nad całością góruje ogromna gotycka bazylika katedralna. Miejsce to, dzięki swojemu specyficznemu klimatowi przypomina zwiedzającym najdawniejsze dzieje miasta i historię współczesną. Proponujemy przenieść się w czasie do minionych wieków i przypomnieć te historyczne budowle.
W 1255 roku Kołobrzeg jako pierwszy na Pomorzu Zachodnim otrzymał prawa miejskie na prawie lubeckim. Pierwotnie miasto było obwarowane drewniano - ziemnym wałem i fosą, później murami miejskimi z kamienia i cegły. Funkcję obronną murów wspomagała dodatkowo fosa o szerokości 20 m. Wówczas miasto zajmowało powierzchnię ok. 18 ha. Wewnątrz mieszkało ok. 6 tysięcy mieszczan. Poza murami miasta funkcjonowało pięć przedmieść. Granice Starego Miasta w przybliżeniu określają dzisiejsze ulice: Kamienna, Dubois, Wąska i Rzeczna. Do miasta można się było dostać przez cztery bramy: Młyńską (obecnie ul. Młyńska i Budowlana), Kamienną (obecnie ul. Budowlana, nieopodal obecnej wieży ciśnień), Solną lub inaczej zwaną Portową (zlokalizowana była na osi port - warzelnie soli) i Nową nazywaną także Bramą Panewników (prowadziła w kierunku warzelni). Miasto założono w formie szachownicy z prostokątnym rynkiem. Od rynku odchodziły wąskie uliczki przecinające się pod kątem prostym. Całe miasto posiadało plan owalny- typowy dla miast lokowanych na prawie niemieckim. Ze względu na kwitnący handel oraz zamożność mieszkańców w XV wieku miasto było już całkowicie murowane.
